20, జూన్ 2011, సోమవారం

ఉద్యోగం వైపు పయనం

రాత్రి సప్పర్ బెల్ కోసం, సాయంత్రం టీ బ్రేక్ నుంచి ఆత్రంగా ఎదురు చూసీ,చూసీ అది కొట్టగానే కిందకి ఒక్క ఉదుటున పరిగెత్తిన నన్ను అక్కడి పాచిపొయిన పులిహార కన్నా కూడా ఎక్కువ ఆకర్షించింది ఏమిటి అంటే పక్కన నోటీస్ బోర్డ్ మీద అంటించి ఉన్న ఒక ప్రకటన.పచ్చని బేక్ గ్రౌండ్ మీద ఎర్రటి అక్షరాలు.పసుపు,కుంకుమ కలిసినట్టు. ఆహా, సెంటిమెంట్ కూడా బాగానే కలిసింది.అర్థవంతంగా కూడా ఉంది.ఏమిటి దాని అర్థం అనే కదా?చెపుతాను.రేపు మీ కాలేజ్ కి ఫలానా జెంప్యాక్ట్ అనె కంపెనీ ఒకటి ఇంటర్యూ చేయడానికి వస్తుంది అని దాని సారాంశం.అపుడు నేను ఇంటర్మీడియట్ రెండవ సంవత్సరం. మీరు చదివింది కరక్టే.నా మొదటి ఇంటర్వ్యూ నేను ఇంటర్మీడియట్ లో ఉండగానే జరిగింది.


ముందు రోజు సన్నాహాలు మొదలు పెట్టాను,ముందుగా, అడిగే ప్రశ్నల జాబితా ఒకటి తయారు చేసుకున్నన్ను.మొదటి ప్రశ్న,మీరు ఊహించిందే "టెల్ మీ అబౌట్ యువర్ సెల్ఫ్".అడిగే వాడిని ఇంప్రెస్ చేయాల్సింది ఇక్కడే.మన గురించి చెపితే వాడు ఎలా ఇంప్రెస్ అవుతాడు? అందుకే రెండు రెళ్ళు ఆరు గౌతం గారిని ఆదర్శం గా తీసుకుని, మా క్లాస్ లొ ఉన్న ప్రతి ఒక్కడి దగ్గరి నుంచి ఒకొక్క లక్షణం అరువు తెచ్చుకుని పన్నెండు పేజీలకు తక్కువ కాకుండా సమాధానం తయారు చేసుకున్నాను.

ఇక ఇంటర్వ్యూ రోజు ప్రహసనం, ఉదయాన్నే లేచి, అపుడె వచ్చిన కోర మీసాన్ని, చిరు గడ్డాన్ని నిర్దాక్షిన్యంగా బ్లేడ్కి బలి చేసి,తల స్నానం చేసి,లక్ష్మీ అష్టోత్తరం చదివి,నుదుటను విభూది రేఖను దిద్ది, ముఖానికి ఒకింత పౌడరు అద్ది బయలుజేరాను కాలేజీ బస్ లో. మొదట రెజిస్ట్రేషను గట్రా,గట్రా అయాక మమ్మల్ని ఒక గదిలోకి తోలారు.ఒక అరగంట తరువాత జుట్టు సగానికి కత్తిరించుకున్న ఒక అమ్మాయి వచ్చింది మా గదిలోకి.పేరు శృతి. తన వివరాలు అవి గట్రా చెప్పాక మొదలు పెట్టింది ఇంటర్యూ.అందరికీ ఒకటే ప్రశ్న.”టెల్ మీ అబౌట్ యువర్ సెల్ఫ్?”. ఆందరూ ఏదో నోటికొచ్చింది చెపుతున్నారు. నా వంతు రానే వచ్చింది.
అసలే రంగంలోకి ఎపుడు దిగుదామా అని ఎదురు చూస్తున్నామాయే. ఇక ఆగుతానా? వదిలా అమ్ములపొదిలో నుంది ఒక వాగ్బాణం. చెప్పుకుంటూ పోతున్నాను. నా పేరు,ఊరూ చదివిన బడి గురించి,వచ్చిన మార్కుల గురించి.నచ్చిన నటుడి గురించి దేనిని వదలలేదు ఈ భూమండలం మీద.

కళ్ళు మూసుకుని అంతా కక్కేసాక , కళ్ళు తెరిచి చూసాను.క్లాస్ మొత్తం డంగై పోయి చూస్తున్నారు నా వంక,శృతి కి మతి తప్పి గిల,గిల కొట్టుకుంటుంది.నీళ్ళు చల్లి లేపాక కోలుకుని, మిగిలిన వాళ్ళని కూడా అదె ప్రశ్న అడిగి వెళ్ళే ముందు మీ క్లాస్ లో ఎవరూ సెలక్ట్ అవలేదు అని చెప్పి వెళ్ళే ముందు నన్ను బయటికి పిలిచింది.ఇక, క్లాస్ లో గుసగుసలు మొదలయ్యాయి.అయ్యాడ్రా, విస్సు గాడు సెలెక్ట్ అయిపోయాడు.డిసైడ్ అయిపోయారు మా వాళ్ళు.నేను కూడా అనుకున్నాను, మొదటి జీతంతో ఏం చేయాలో ప్లాన్ కూడా వేసుకున్నాను. బయటికి వెళ్ళగానే,శృతి చెప్పిన విషయం ఏమిటి అంటే, మీ గదిలో ఉన్న మెటీరియల్ అంతా కింద ఆఫీస్ లో అప్పగించి రా అని. నేను ఉసూరు మంటూ వెనక్కి తిరిగి గదిలోకి రాగానే, అందరూ చుట్టుముట్టారు. ఛెప్పాను, సెలెక్ట్ అవలేదు రా అని, నమ్మలేదు. వాళ్ళ అనుమానానికి, ఆజ్యం పోసిన మరొక విషయం ఏమిటి అంటే, నేను ఆ మాట చెప్పి వెంటనే ఆ సరంజామా అంతా తీసుకుని, కింద ఆఫీస్ కి వెల్లడం. ఇక అందరూ, నేను సెలెక్ట్ అయి కూడా వాళ్ళకి విషయం చెప్పడం లేదేమో అని అనుమానించడం మొదలు పెట్టారు.రెండవ రౌండ్ జరిగే రూంకి వెళ్ళకుండా, మళ్ళీ అదే బస్ లో వాళ్ళతో పాటే తిరుగు ప్రయాణం కట్టినప్పుడు కానీ నమ్మలేదు. అలా ముగిసింది నా మొదటి ఇంటర్వ్యూ
రెండవది, నేను ఇంజనీరింగ్ మూడవ సంవత్సరం లో ఉండగా జరిగింది.డాటా పాయింట్ అని ఒక కంపెనీ వచ్చింది, మిర్యాలగూడ కి.అక్కడ మొదటి రౌండ్ దాటి, జి.డి లో దెబ్బ తిన్నాను.నేను, జె.కె.సి లొ మెంబర్ని కాకపోవడం వల్ల నాకు వాళ్ళు నిర్వహించిన ఎన్నో ఇంటర్వ్యూలలో పాల్గొనే అవకాశం పోయింది.

ఇలా నిరాశ, నిస్పృహ ల మధ్యనే కాలాం గడిచి ఇంజనీరింగ్ అయిపోయింది.అలా, కాలం గడుస్తుండగా ఒక సారి ఎదో కన్సల్టన్సీ ద్వారా పొలారిస్ డ్రైవ్ కి కాల్ వచ్చింది.వ్రాత పరీక్ష గట్టెక్కాను, జి.డి కూడా గట్టేక్కాను ఆశ్చర్యం గా.రేపు టెక్నికల్ కి అటెండ్ అవమని చెప్పారు నిర్వాహకులు.నేను అసలు ఆరోజు వ్రాత పరీక్ష ఒక్కటె ఉంటుందనుకున్నాను, కానీ గ్రూప్ డిస్కషనే ఒక షాక్ నాకు, రేపు టెక్నికల్ అనగానే నా పని అయిపోయింది అనుకున్నాను.ఏది అయితే అది అవుతుందని అటెండ్ అయాను.

ఇంటర్వ్యూయర్ వెళ్ళగానే కుశల ప్రశ్నలు అడిగాడు. ఆహా, ఎంత మంచివాడు.మా నాన్న ఏమి చేస్తాడు ఎక్కడ చేస్తాడు అడిగి మరీ తెలుసుకున్నాడు.తరువాత మొదలయింది అసలు పరీక్ష. నీకు ఇష్టమైన సబ్జెక్ట్ ఏమిటని అడిగాడు? నేను జావా అని చెఫ్ఫాను. లాంగ్వేజ్ కాదు, కోర్ ఏదైనా చెప్పమని అడిగాడు.నాలుగేళ్ళపాటు చదివిన ఇంజనీరింగ్ లో, ఒక కోర్ సబ్జెక్ట్ కూడా నాకు గుర్తు రాలేదు సమయానికి. అటు,ఇటు బిత్తర చూపులు చూస్తుంటె, అతని వెనక గోడకి అంటించి ఉంది,ఒక పోస్టర్.పోలారిస్ గురించి. ఆపరేషన్స్ ఇన్ మోర్ తాన్ సం కంట్రీస్ అని.అది చూడగానే చప్పున ఆపరేటిం సిస్టంస్ అని చెప్పేసాను. వెంటనే యూనిక్స్ ఆపరేతింగ్ సిస్టం స్ట్రక్చర్ గీయమన్నాడు. ఛచ్చింది గొర్రె. గుర్తు లేదు.ఏదో,ఒక కోడిగుడ్డూ, దానిలొ పచ్చసొన, ఒక పక్కన గీసి చూపెట్టాను. ఛాలా మర్యాదగా బయటికి వేలు చూపించాడు.సిగ్గనిపించింది నాకే. భయం బాధ అన్నీ కలిసిన విచిత్రమైన ఫీలింగ్. దానిని రెట్టిపు చేస్తూ, నా ఇంటర్మీడియట్ స్నేహితులు అందరూ నేను, ఇంఫీ కి సెలెక్ట్ అయ్యాను, నేను టాటా కి సెలెక్ట్ అయ్యాను అని చెప్పేవాళ్ళు.వచ్చిన అవకాశం పోగొట్టుకున్నాను.మిగిలిన వాళ్ళ కంటే నాకు తక్కువ అవకాశాలు వస్తాయని తెలుసు.నేను జె.కె.సి సభ్యుడిని కాదు.

ఇలా నిస్సారంగా రోజులు గడుపుతున్న సమయంలో ఒక మెసేజ్. ఫలానా కాలేజ్ లో, ఫలానా కంపనీ డ్రైవ్ ఉంది అని.తెలియగానే చేసిన మొదటి పని, ఆపరేటింగ్ సిస్టంస్ బుక్ దొరకబుచ్చుకుని, ముఖ్యమైన విషయాలు మళ్ళి ఒకసారి చదువుకున్నాను.అలానే నెట్వర్క్స్,అన్ని లాంగ్వేజెస్ కూడా.ఫర్వాలెదు అనిపించాక, అపుడు వెళ్ళి అప్ప్లై చేసాను. హాల్ టికెట్ కూడా అందరికీ రాలెదు.కొందరికే వచ్చింది.ఆ కొద్ది మందిలో నేను కూడా ఉన్నాను. అపుడె ఒక రౌండ్ దాటిన ఫీలింగ్.

ఆ రోజు రానే వచ్చింది, వ్రాత పరీక్ష గట్టెక్కాను. తరువాత జి.డి. 15 మంది ఒక గ్రూప్ లో.ఒకరిని,ఒకరు కొట్టుకుంటున్నారు.నాకు మాట్లాడడానికి కూడా అవకాశం ఇవ్వడం లేదు.అది, వాళ్ళ తప్పు కాదు.ఖచ్చితంగా నా అసమర్ధతే.అయిపోయింది. ఇన్ని రోజుల ప్రిపరేషన్ వ్యర్థం అయిపోయింది.సరిగా, అపుడె,ఒక గొంతు. స్టాప్ అని.తల ఎత్తి చూసాను. ఎవరా అని? జి.డి, కండక్ట్ చేస్తున్న అతను.ఇది డిస్కషన్ లా లేదు.మీరు అందరూ డిస్క్వాలిఫయిడ్ .అంతే, ఎవరూ మాట్లాడలేదు.నిశ్శంబ్దం.కాసేపటి తరువాత, ఒక అమ్మాయి అందరి తరపునా తనే సారీ చెప్పింది. అపుడు తను, ఇలా కాదు.మీ అందరికీ తలా ఒక నిముషం ఇస్తాను, ఆ నిముషం లో మీరు ఏం చెప్పలనుకుంటున్నారో చెప్పేయండి అన్నాడు. నాకు ప్రాణం లేచి వచ్చింది. చెప్పాను. రేపటికి టెక్నికల్ కి రమ్మని అన్నారు.


ఆ రాత్రి వర్షం లో.స్నేహితుడి రూంకి చేరె సరికే 12 దాటింది. ఒక రెండు గంటలు పడుకుని, తరువాత లేచి మళ్ళి ఒకసారి చూసుకున్నాను ఇంపార్టెంట్ సబ్జెక్ట్స్.ఎక్కడొ చదివాను లింక్డ్ లిస్ట్ మీద తప్పకుండా ప్రశ్న ఉంటుంది అని.మొత్తం లింక్డ్ లిస్ట్ అంతా బట్టి పట్టాను.నిజంగా అది నాకు అర్థం కాలేదు.ఆ సమయం లో అర్థం చేసుకోవాలని కూడా అనిపించలేదు నాకు.


ఉదయం 9 గంటలకు వెళితే సాయంత్రం 4 గంటలకు పిలిచారు నన్ను. భయం భయం గా అడుగు పెట్టాను లోపలికి, జావా మీద కొన్న్ని ప్రశ్నలు, మా ప్రాజెక్ట్ మీద కొన్ని ప్రశ్నలు అడిగారు. చెప్పాను. తిండి లేదు .కడుపు కాలుతుంది. ఐపోయె సరికే 5 ఐంది. అవును నిజంగా గంట సేపు చేసాడు నన్ను ఇంటర్వ్యూ.తరువాత బయట వెయిట్ చేయమన్నాడు.అపుడు అడిగాను, సర్, ఈజ్ ఇట్ వర్త్ వెయిటింగ్? ఐ హావంట్ ఈవెన్ హాడ్ మై లంచ్ అని. అతను బిగ్గరగా నవ్వి, యస్ అన్నాడు. ఆహా, ఆకలి మాయం. ఎగురుతూ బయటికి వెళ్ళాను. హెచ్.ఆర్ రేపు ఉంటుంది రమ్మని చెప్పారు.ఇంకేముంది? అయిపోయింది.సెలెక్ట్త్ అయిపోయాను. టెక్నికల్ అయిపోయాక హెచ్.ఆర్ ఏముంది. అప్పటికే హెచ్.ఆర్ ఐపోయిన వాళ్ళు చెప్పారు. లైట్ అని.ఇంకేముంది. అయిపోయింది అంతే. కానీ, మనం ఒకటి తలుస్తే దైవం ఇంకొకటి తలుస్తాడు.


హెచ్.ఆర్ రౌండ్ మొదలు అయింది.బాగానే సాగుతోంది బండి. నీ యాంబిషన్ ఏమిటి అనే ఫ్రశ్నకి ఒక సాఫ్ట్వేర్ కంపెనీ పెట్టలని అని చెప్పాను సమాధానం.నవ్వాడు.తరువాత ఇంకొన్ని ప్రశ్నలు.చివరగా సంతకం పెట్టే ముందు అడిగాడు, ఔను నీకు సాఫ్ట్వేర్ కంపనీ పెట్టాలంటే ఎంత డబ్బు కావాలి అని?నేను ఒక 50-60 లక్షలు చాలు అనుకుంటున్నాను అని చెప్పను. సంతకం పెట్టబోతున్న పెన్ ని కింద పెట్టాడు, నా వైపు అదోలా చూసి అడిగాడు.ఎపుడు పెడతావు అని? ఒక 20 సంవత్సారాల తరువాత సర్ చెప్పను నేను. తను అన్నాడు, 20 సంవత్సారల తరువాత 60 లక్షలు అంటే 20 లక్షల తో సమానం. నువు 20 లక్షలతో ఒక కంపని పెట్టగలను అనుకుంటున్నావా?దీన్ని బట్టి నాకెమి అర్థం ఔతుంది అంటె, నీకు భవిష్యత్ గురించి ఆలోచించే శక్తి లేదు. నిన్ను నేను ఎందుకు తీసుకోవాలి,ఒక రీజన్ చెప్పు అన్నాడు. అంతే,ఏమి చేయాలో తెలియడం లేదు నాకు. అంతా శూన్యం లా అయిపోయింది.ఒక 3 నిమిషాలు అలానె చూస్తూ ఉండిపోయాను.మళ్ళి, రెట్టించాడు తను.ఇక ఏదో ఒక సమాధానం చెప్పక తప్పదు.ఇంకొక నిమిషం అలోచించాను.చెప్పాను.తప్పో,ఒప్పో నాకు అనవసరం. ఆ సమయానికి అతడిని కన్విన్స్ చేయ గలగాలి అంతే నేను ఆలొచించింది.చెప్పడం మొదలు పెట్టాను.




సర్,ఒక పది సంవత్సారాల క్రితం 64 ర్యాం, 40 జి.బి హాఋడ్ డిస్క్ ఉన్న కంప్యూటర్ విలువ 50,000.ఇప్పుడు దానికి 4 రెట్లు సామర్థ్యం కలిగిన కంప్యూటర్ విలువ 15,000. 20 సంవత్సారాల తరువాత దీనికి 4 రెట్లు సామర్థ్యం కలిగిన కంప్యూటర్ విలువ 5000 అవొచ్చు. నేను చాలా కంప్యూటర్లు కొనగలుతాను అప్పటికి ఆ డబ్బుతో, ఒక నలుగురిని హైర్ చేసుకుని, ఒక 3 నెలలు ఏ ఆర్డర్ లేకపొయినా జీతం ఇవ్వగలుగుతాను.కాబట్టి నేను కంపనీ పెట్టగలను అనే అనుకుంటున్నాను అని చెప్పాను. చాలా గట్టిగా , ఒక 5 నిమిషాలపాటు నవ్వాడు.తరువాత అడిగాడు ఆ కంపనీలో నాకు ఉద్యోగం ఇస్తావా అని? నేను చెప్పాను మీరు వస్తే అని.


తరువాత ఏమయిందో చెప్పనవసరం లేదనుకుంటాను.ఇదంతా ఇప్పుడు ఎందుకు చెప్పానంటే, నేను ఆ హెచ్.ఆర్ కి అలా సమాధానం చెప్పి నేటికి సరిగ్గా సంవత్సరం.