19, నవంబర్ 2010, శుక్రవారం

పీత కష్టాలు

నా చిన్నపుడు ఆరవ తరగతిలోనో,ఏడవ తరగతిలోనో మా స్కూల్ లో చదివిన ఒక విధ్యార్థికి గేట్ లో అఖిల భారత స్థాయిలో మొదటి ర్యాంక్ వచ్చింది.తరువాత స్విట్జర్ల్యాండ్ లో ఒక బహులజాతి కంపెనీలో ఉద్యోగం వచ్చిన తరువాత మా స్కూల్ కి వచ్చాడు సూట్ వేసుకుని.ఒక చిన్న ఉపన్యాసం ఇచ్చాడు.అతను వెళ్ళాక మా మాష్టార్లందరూ బాగా చదివితే అల సూట్ వేసుకునే సాఫ్ట్వేర్ ఇంజనీర్లవుతారు అన్నారు.అప్పటి నుండీ సాఫ్ట్వేర్ ఇంజనీర్ అంటే బాషా సినిమాలో రజనీకాంత్ కి తక్కువ కాకుండా ఉంటాడని కలల్లో ఊహించుకుంటూ బ్రతికేవాడిని.

కానీ,ఈ మధ్య నా కలలు అన్నీ కల్లలు అని అర్థం అయింది.ట్రైనింగ్ అయిపోయి ప్రాజెక్ట్లో పడగానే నాపీత కష్టాలు మొదలయ్యాయి.ఎనిమిది గంటలకు తప్ప బ్రష్ మీద పేష్ట్ వేయని నేను ఆరు గంటలకల్లా నూనెపెట్టిన జుట్టు నున్నగా దువ్వుకుని షటిల్ కోసం చెన్నై రోడ్ల మీదపిచ్చి కుక్కలా పరుగులు పెడుతున్నాను.

వెళ్ళగానే కేటీ లు,రివర్స్ కేటి ల తోటి ప్రారంభమయింది నా కష్టాల కడలి ఈదడమనే ప్రక్రియ.చెప్పేవాడు ఏమి చెపుతునాడో అర్థం కాదు,పక్కన ఉన్న వాళ్ళు ఎవరైనా వింటున్నరేమో అని తల తిప్ప్పి చూస్తే రాసుకోవడానికి ఇచ్చే రైటింగ్ పాడ్ మీద పిచ్చి గీతలు గీసే వాళ్ళు కొందరు,చెప్పేవాడు ఏమి చెప్పినా అది తప్పని వాదించేవారు కొందరు,కళ్ళు తెరుచుకుని,చెవులు మూసుకుని నిద్రపోయేవాళ్లు కొందరూ,చెప్పేవాడి వైపూ, వాదించే వాడి వైపూ వాళ్ళు దేని గురించి కొట్టుకుంటున్నారో అర్థం కాక అహ నా పెళ్ళంట సినిమాలో బ్రహ్మానందంలా పిచ్చి చూపులు చూసే నాలాంటి వాళ్ళు ఇంకొందరు.

అలా కొన్ని రోజుల తరువాత డిజైనింగ్ ఫేజ్ మొదలైంది.ఇది నా కష్టాల కడలిలో ఒక ఆసక్తికర ఘట్టం.మా టీంలీడర్ నాకు చెవులు వాచేలా చిన్న ఉపోద్ఘాతం ఇచ్చి నాలుగు సెట్లు డెజైన్ చేయమన్నాడు.ఇక నేను నా ప్రతిభ అంతా చూపిద్దామని రంగంలోకి దిగాను.రెండు రోజుల తరువాత నా పని అంతా రివ్యూ టీం కి పంపించాడు మా టీం లీడర్.

మరుసటి రోజు ఉదయం కొంచెం లేట్గా ఆఫీస్ కి వెళ్ళాను.వెళ్ళగానే పని తర్వాత చేద్దమని,ఈ పేపర్ చదువుతున్నాను.వెనక నుండి మా రివ్యూ టీం లీడర్ వచ్చాడు.ఏం బాబూ బిజినెస్ న్యూస్ చదువుతున్నావా అని అడిగాడు.అవును లీడర్ గారూ, సెన్సెక్స్ ఈ మధ్య డవున్ అవుతోందనుకవొచ్చనుకుంటున్నాను అని నా విశ్లేషణను మొఖం మీద నవ్వు పులుముకుని చెప్పి,కాంప్లిమెంట్ కోసం తలవంచుకుని ఎదురు చూస్తున్నాను. మా టీం లీడర్ గాడు అన్నాడు,నువ్వు అల్రెడీ డవునయిపోయావు బాబూ. నీ మెయిల్ చెక్ చెసుకున్నావా అని అడిగాడు.లేదని చెప్పాను.ఇక మొదలు, వచ్చిందే లేట్, మళ్ళీ రాగానే కనీసం మెయిల్ కూడా చెక్ చెసుకోకుండా, ఏదో దేశాన్ని ఉద్ద్ధరించేవాడిలాగా పేపర్ ముందేసుకు కూర్చుంటావా అని దిమ్మదిరిగి బొమ్మ కనపడేలాగా చివాట్లు పెట్టిపోయాడు.

మెయిల్ ఓపెన్ చేసి చూసుకుంటే అప్పటికే 6 మెయిల్స్ వచ్చాయి మా రివ్యూ టీం నుండి.ఒకకటి పరి పరి విధాలుగా నాను తిడుతూ రాసినవి.ఒక మెయిల్లో నేను చేసిన తప్పుల చిట్టా ఉంది. మా రివ్యూ టీం లీడర్ రాసింది.దాని సారాంశం ఏమిటంటే "ఒరేయ్ వెధవా నువు చేసిన పని మొత్తం తప్పే,కనీసం డెజైన్ డాక్యుమెంట్లో నీ పేరు కూడా కరెఖ్ట్ గా రాసుకోలేదు రా శుంఠ".


మా టీం లీడర్ వచ్చి బాబూ పరువాలేదు,దానిని సరి చేసి,ఈ రోజు పని పూర్తి చేసి, నిన్న చేసిన పనిని ఒక సారి సెల్ఫ్ రివ్యూ చ్వేసుకుని, నిన్న నీకు పంపిన మొన్నటి పనిలో వచ్చిన కామెంట్స్ సరి చేసి రేపు చేయాల్సిన పనికి గ్రౌండ్ వర్క్ చేసి వెళ్ళిపో అంతే అని సింపుల్గా చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.


ఓరి నాయనో! ఏమిటీ పని.ఎపుడు ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్ అవుతాను,పనిలేకుండా ఒక మూలకు కూర్చుని అందరినీ అజమాయిషీ చేస్తూ కూర్చుంటానో!

15, నవంబర్ 2010, సోమవారం

తాతయ్య కబుర్లు-1

ఆనందోబ్రహ్మ అయిదవసారో,ఆరవసారో చదువుతున్నాను.ఎందుకో ఈ సారి ఎప్పటి కన్నా,కొంచెం ఎక్కువగా కనెక్ట్ అవుతుంది మరి.సోమయాజికి తన తాతయ్యతో ఉన్న అనుబంధాన్ని చాలా చక్కగా వివరించారు యండమూరి.

అందమైన జీవితంలో మల్లాది గారు చెప్పినట్టు జీవితంలో ప్రతి ఒక్కరికీ తమ తాతయా లేదా అమ్మమ్మతో కొంత కాలమైనా గడిపే అవకాశం రావాలి.ఇప్పటి పిల్లలకు అలాంటి అవకాశం ఉండబోదనుకుంటా.ఈ విషయంలో నేను చాలా,చాలా అదృష్టవంతుడిని.నాకు మా ఇద్దరు తాతయ్యలతోటి చాలా చక్కని అనుబంధం ఉంది.నాకు తెలిసి మా నాన్న తరుపు బంధువుల పిల్లలు, అంటే మా బావలు,వదినల కంటే మా తాతయ్యతో నాకే చనువు ఎక్కువ.మా తాతయ్యతో నాకున్న అనుబంధాన్ని మీతో పంచుకోవడమే ఈ టపా ఉద్దేశ్యం.


నేను చిన్నపుడు మాఊరికి మూడు కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న చిన్న పట్టణంలో చదువుకున్నాను.ప్రతీ రోజూ రిక్షాలో వెళ్ళి వచ్చేవాడిని.సాయంత్రం నేను ఇంటికి వచ్చే వేళకి నాకోసం ఇంటి ముందు ఎదురు చూసేవాడు.రిక్షా ఇంటి ముందు ఆగగానే దాని కొక్కేనికి ఉన్న నా స్కూల్ బ్యాగ్ తీసుకుని,నా వేలు పట్టుకుని నాను ఇంటికి లోపలికి తీసుకుని వెళ్ళేవాడు.చక్కగా నాకు వేరే బట్టలు తొడిగి నా చేత హోంవర్క్ చేయించేవాడు.

నేను చిన్నపుడు లెక్కల్లో చాలా వీకు(ఇప్పుడు కూడా),అందుకని ఓపికగా ప్రతీ అంకె ముందూ గీతలుగీయిస్తూ,వాటిని కొట్టేయిస్తూ నాకు కూడికలు,తీసివేతలు చెప్పేవాడు. హెచ్చవేతలు చేయడానికి మాత్రం పిచ్చి లేపే వాడిని.

ఇప్పటికీ మా అమ్మ అంటూ ఉంటుంది,నాకు నాలుగు అక్షరం ముక్కలు అబ్బాయంటే దానికి కారణం మీ తాతయ్యేరా అని.మా అమ్మ కూడా నేను చదువుకున్న స్కూల్ లోనే పని చేసేది.తను నా కన్న కొంచెం లేట్ గా వచ్చేది రోజూ.తను వచ్చేసరికి నేను గోనె పట్టా మీద పందిరి గుంజకి ఆనుకుని ఎక్కాలు చదువుతూ ఉండేవాడిని.

మా తాతయ్య చదువు దగ్గర ఎంత ఖచ్చితంగా ఉండేవాడంటే,ఎప్పుడైనా నాకు ఏదైనా ప్రశ్న కి సమాధానం సరిగా రాకపోతే,ఏ వార్తలు చూస్తున్నపుడో ఒప్పచెప్పించుకోమని మా నాన దగ్గరికి వేళ్ళేవాడిని.మా నాన వార్తలలో పడి నేనేం చెప్తున్నానో పట్టించుకునేవారు కాదు.ఒకసారి మా తాతయ్య అది గమనించి మా నాన్న దగ్గరినుండి నా నోట్స్ లాక్కుని నన్ను నాలుగు తగిలించి మొత్తం సమాధానం వచ్చిందాక చదివించాడు.

ఒక సారి పరీక్షలలో ర్యాంక్ రాకపోవడం వల్ల ప్రైజ్ కోల్పోయి ఏడుస్తుంటే,ఏడిస్తే ర్యాంక్ రాదు,చదివితే వస్తుందని చెప్పితరువాతి పరీక్షలకి నన్ను దగ్గర కూర్చోపెట్టుకుని చదివించాడు.ఆ తరువాతి పరీక్షలలో నాకు క్లాస్స్ లో మొదటి ర్యాంక్ వచ్చింది.కానీ,ఈసారి మా స్కూల్ వాళ్ళు ఎలాంటి ప్రైజ్ ఇవ్వలేదు.అపుడు మా తాతయ్యే ఒక పెన్ నాకు కొనిచ్చ్హాడు.దానిని నేను ఎంతో మురిపెంగా మరుసటి రోజు స్కూల్ లో అందరికి చూపించాను.అదే రోజు ఆ పెన్ పోగొట్టుకున్నాను కూడా. చాలా బాధాకరంగా ఉంది ఇప్పుడు తలుచుకుంటే.

మా తాతయ్య గురించి చెప్పినపుడు మూడు విషయాలు చెప్పకుంటే అది అసంపూర్ణం. అవి

1.పేకాట.

2.క్రికెట్.

3.సిగరెట్.

వీటి గురించి తరువాతి టపాలో.